جانم فدای تراختور ...

روز بزرگی كه هواداران تیفوسی تراکتور تا سرحد مرگ رفت و دوباره با لطف خدای بزرگمان همان خدای تراختوری به زندگی و همانا مام وطن تبریز بازگشت... روزی كه با یك هدف بزرگ برایمان آغاز شد " پیروزی تراختور و پیروزی آذربایجان " ، با یك رویا یا شاید بهتر باشد بگوئیم كابوس دنبال شد " یك دقیقه سكوت در بازی آینده معشوقمان " بخاطر پروازمان! ، و با یك پاداش بزرگ از طرف خدای تراختوریمان " پیروزی و بازگشت به آغوش خانواده و وطن " ، به پایان رسید!

آری امروز وقتی در بیابان سفید پوش و كولاك شدید و باد و بهمن ، كنترل اتوبوس از دست راننده خارج شد و فریادهای یا ابوالفضل به آسمان رفت، همه فقط به آن یك دقیقه سكوت فكر كردیم! یك دقیقه سكوت و دیگر هیچ!!!

روزی كه آزاد راه تبریز زنجان میزبان فقط یك اتوبوس سفید با مسافرین سرخش بود و دیگر تا چشم كار میكرد برف و برف و برف...

جان من و دوستانم در برابر موفقیت تراختور هیچ است ولی سئوالی كه ذهنم را مشوش كرده اینست... كجایند آنان كه صدای طبل توخالیشان گوش فلك را كر میكرد ؟؟ كجایند آنان كه 3 ساعت قبل از شروع بازی در یادگار جایگاه تی تی ها را تصاحب میكنند و آنجا را محلی برای شكستن تخمه سرپایی مبدل میسازند؟؟؟؟ كجایند آنالیزورها و متنفكرین ؟ كجایند آنان كه صندلیهای یادگارمان را پرپر كردند....

آیا فقط یك دقیقه سكوت كافی بود؟؟...

حال كه ما از دومین آزمون سربلند بیرون آمدیم و پس از تصادف تونل شیبلی و نجاتمان این دومین امتحان قهرمانی را نیز پس دادیم و بقول بچه ها شایسته لقب جان سخت ها گشته ایم بهتر است فعلا به حلاوت این 3 امتیاز فكركنیم و بازهم چشم انتظار نگاه سبزی بمانیم...

-----------------------

هنگام بازگشت از سفر نیمه تماممان با صحنه چپ شدن و تصادف شدید خودرو SD206 مواجه شدیم و بازهم این تبلور غیرت آذربایجان بود كه به یاری هموطنانمان شتافت و با یك یا ابوالفضل خودرو را از وسط بزرگراه به كنار كشیده و سرنشینانش را با خود به تبریز آوردیم تا همگی قسمت را در این ببینیم كه شاید تقدیر این چنین بود تا از زنجان برگردیم و جان چند انسان گرفتار را نجات دهیم ، در روز و جاده ای كه در آن طبق اخبار رسیده حدود 20 نفر تاكنون جان باخته اند ... باشد كه خداوند با این برد شیرین پاداشمان را نقد كرد...

یاشاسین آذربایجان

یاشاسین تراختور

یاشاسین TTTT